services
Πρόωρος Τοκετός
Ως πρόωρος τοκετός θεωρείται η γέννηση του εμβρύου πριν από την 37η εβδομάδα της εγκυμοσύνης και πολλές φορές ξεκινάει με συστολές της μήτρας σε μεγάλη συχνότητα που συνοδεύονται από έντονους πόνους.
Όταν αυτά τα συμπτώματα δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως, μπορεί να οδηγήσουν σε διαστολή του τραχήλου και σε πρόωρη γέννα.
Οι περισσότερες γυναίκες που αγχώνονται με το ενδεχόμενο του πρόωρου τοκετού, φοβούνται ότι το βρέφος τους δεν θα αναπτυχθεί φυσιολογικά μετά τη γέννησή του και ότι θα αντιμετωπίσει προβλήματα υγείας τουλάχιστον στο πρώτο διάστημα της ζωής του, δεδομένου ότι ένα πολύ πρόωρο μωρό απειλείται από αναπνευστικά προβλήματα, γαστρεντερικές και μεταβολικές δυσλειτουργίες, ακόμη και εγκεφαλικά και καρδιαγγειακά προβλήματα σε πιο σοβαρά περιστατικά.
Στον αντίποδα όμως, οι γυναίκες πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχουν τρόποι για να αναγνωρίσουν τα σημάδια του πρόωρου τοκετού αλλά και τα μέσα για να τον προλάβουν ή έστω να τον καθυστερήσουν.
Πώς προκαλείται και πώς εκδηλώνεται ο πρόωρος τοκετός;
Σε αρκετές περιπτώσεις τα αίτια του πρόωρου τοκετού δεν μπορούν να εξακριβωθούν, αλλά υπάρχει μια σειρά παραγόντων που μπορεί να οδηγήσουν σε αυτόν.
Ένας από αυτούς τους παράγοντες είναι είτε η προχωρημένη είτε η πολύ μικρή ηλικία της εγκύου. Επίσης, επιβαρυντικοί παράγοντες είναι το ιστορικό χειρουργικής επέμβασης στον τράχηλο της μήτρας, οι ανατομικές ανωμαλίες της μήτερας, τα ινομυώματα και ο ανεπαρκής τράχηλος, ιστορικό πρόωρου τοκετού και παθήσεις όπως η προεκλαμψία, η πρόωρη ρήξη των υμένων, η πρόωρη αποκόλληση του πλακούντα ή ο προδρομικός πλακούντας, η πολύδυμη κύστη, η καθυστέρηση στην ανάπτυξη του εμβρύου εντός της μήτρας, υποκείμενα νοσήματα ή λοιμώξεις του οργανισμού της μητέρας
Παράλληλα, το κάπνισμα, η χρήση ναρκωτικών ουσιών, η κατανάλωση αλκοόλ, αιμορραγία πριν από την 24η εβδομάδα κύησης και τραυματισμοί έχουν συσχετιστεί με τους πρόωρους τοκετούς.
Όταν η γυναίκα νιώσει συχνές, επαναλαμβανόμενες συσπάσεις της μήτρας οφείλει να κινητοποιηθεί και να ενημερώσει τη γυναικολόγο της καθώς αυτά είναι τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται ο πρόωρος τοκετός.
Ωστόσο, υπάρχουν και άλλα συμπτώματα που δεν είναι τόσο χαρακτηριστικά, όπως κράμπες στη μήτρα, αυξημένη εκροή κολπικών υγρών που ενδέχεται να προέρχεται από διαρροή αμνιακού υγρού και ρήξη του σάκου, διαφοροποίηση των κολπικών εκκρίσεων σε πυκνότητα ή όγκο και χρώμα. Όταν η γυναίκα διαπιστώσει κάτι από αυτά, πρέπει και πάλι να επικοινωνήσει άμεσα με τη γυναικολόγο της.
Πρόωρος τοκετός: πρόληψη και αντιμετώπιση
Για να προβλεφθεί το ενδεχόμενο του πρόωρου τοκετού, η γυναικολόγος υποβάλλει την έγκυο σε μια σειρά εξετάσεων όπως η μέτρηση του μήκους του τραχήλου της μήτρας με υπερηχογράφημα που γίνεται στην εξέταση του Β΄ επιπέδου αλλά και νωρίτερα στην αυχενική διαφάνεια.
Η παρακολούθηση των βιοχημικών δεικτών με αιματολογικές και ουρολογικές εξετάσεις αποτελούν άλλο ένα εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει τη γυναικολόγο να προβλέπει ενδεχόμενο πρόωρο τοκετό. Για παράδειγμα ένας τέτοιος δείκτης είναι η εμβρυική φιμπρονεκτίνη που υπάρχει στα κολπικά υγρά. Για αυτό είναι χρήσιμη η τακτική παρακολούθηση των βιοχημικών δεικτών και οι καλλιέργειες του κόλπου: για να προλαμβάνονται λοιμώξεις που μπορεί να προκαλέσουν πρόωρο τοκετό.
Στην περίπτωση που οι βιοχημικοί δείκτες αποκαλύψουν αυξημένο κίνδυνο πρόωρου τοκετού, τότε η γυναικολόγος μαιευτήρας έχει μια σειρά μέτρων τα οποία μπορεί να λάβει.
Μερικά από αυτά είναι η χορήγηση προγεστερόνης μέσω του κόλπου (ιδίως αν υπάρχει ιστορικό πρόωρου τοκετού ή ο τράχηλος είναι βαρύς), η τοποθέτηση κολπικού πεσσού για την ανεπάρκεια του τραχήλου και η περίδεση του τραχήλου, η οποία επιλέγεται όταν υπάρχει σχετικό ιστορικό ή εφόσον έχει διαγνωστεί ανεπαρκής τράχηλος.
Ταυτόχρονα, οποιαδήποτε βακτηριακή κολπίτιδα ή ασυμπτωματική βακτηριουρία μπορεί και πρέπει να αντιμετωπίζεται μέχρι την 20η εβδομάδα της κύησης.
Ακόμη και αν δεν λειτουργήσει τίποτα από τα παραπάνω και ο πρόωρος τοκετός βρίσκεται σε εξέλιξη, η γυναικολόγος χορηγεί τοκολυτική φαρμακευτική αγωγή για να καθυστερήσει όσο το δυνατόν περισσότερο τον τοκετό και ταυτόχρονα το έμβρυο παρακολουθείται στενά μέσω καρδιοτοκογραφήματος.
Μαζί με αυτές τις κινήσεις η γυναικολόγος μπορεί να χορηγήσει κορτικοστεροειδή τα οποία θα βοηθήσουν στην περαιτέρω ανάπτυξη του αναπνευστικού συστήματος του εμβρύου, προκειμένου με την πρόωρη έλευσή του στον έξω κόσμο να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες εγκεφαλικής αιμορραγίας και θανάτου.
Επιπλέον, αντιβίωση στην έγκυο χορηγείται μόνο όταν διαρρηγνύονται οι υμένες, ώστε να αποφευχθεί τυχόν λοίμωξη.
Μετά από όλες τις παραπάνω ενέργειες και όταν πραγματοποιηθεί ο πρόωρος τοκετός, το νεογνό τοποθετείται αμέσως σε θερμοκοιτίδα προκειμένου να βρίσκεται υπό συνεχή και αναλυτική παρακολούθηση υπό το βλέμμα των νεογνολόγων-παιδιάτρων, ειδικά σε ό,τι αφορά την υποστήριξη που χρειάζεται καθώς τα συστήματα του οργανισμού δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι πρόωρο τοκετό θα βιώσει μόλις το 12% των εγκύων, ενώ 4 στους 10 πρόωρους τοκετούς πραγματοποιούνται μετά από οδηγία της γυναικολόγου-μαιευτήρα, η οποία αναλύοντας τα δεδομένα της εγκύου και του εμβρύου αποφασίζει πότε η παραμονή του τελευταίου στην κοιλιά της μητέρας δεν είναι πλέον επωφελής και καθίσταται ακόμη και επικίνδυνη τόσο για το ίδιο όσο και για τη γυναίκα.
Έχετε περισσότερες απορίες; Επικοινωνήστε μαζί μας.